W każdą środę o godz. 18.00 zapraszamy na Mszę św. z Nowenną do Najśw. Maryi Panny Nieustającej Pomocy.
NOWENNA DO MATKI BOŻEJ NIEUSTAJĄCEJ POMOCY
O Matko Nieustającej Pomocy, z największą ufnością przychodzę dzisiaj do Ciebie, aby błagać o Twoją pomoc. Nie liczę na moje zasługi ani na moje dobre uczynki, ale tylko na nieskończone zasługi Pana Jezusa i na Twoją niezrównaną miłość macierzyńską. Tyś patrzyła, o Matko, na rany Odkupiciela i na krew Jego wylaną na krzyżu dla naszego zbawienia. Tenże Syn Twój umierając, dał nam Ciebie za Matkę. Czyż więc nie będziesz dla nas, jak głosi Twój słodki tytuł, Nieustającą Wspomożycielką?
Ciebie więc, o Matko Nieustającej Pomocy, przez bolesną mękę i śmierć Twojego Boskiego Syna, przez niewypowiedziane cierpienia Twego Serca, o Współodkupicielko, błagam najgoręcej, byś wyprosiła mi u Syna Twego tę łaskę, której tak bardzo pragnę i potrzebuję …………….. (przedstaw Matce Bożej twoje prośby).
Ty wiesz, o Matko Przebłogosławiona, jak bardzo Jezus Odkupiciel nasz pragnie udzielić nam wszelkich owoców odkupienia. Ty wiesz, że skarby te zostały złożone w Twoje ręce, abyś je nam rozdzielała. Wyjednaj mi przeto, o Najłaskawsza Matko, u Serca Jezusowego tę łaskę, o którą w tej nowennie pokornie proszę, a ja z radością wychwalać będę Twoje miłosierdzie przez całą wieczność. Amen.
WSPÓLNE BŁAGANIA
Za chorych, abyś ich uzdrowiła,
błagamy Cię, Matko Nieustającej Pomocy,
Za strapionych, abyś ich pocieszyła,
Za płaczących, abyś im łzy otarła,
Za sieroty i opuszczonych, abyś im Matką była,
Za biednych i potrzebujących, abyś ich wspomagała,
Za błądzących, abyś ich na drogę prawdy sprowadziła,
Za kuszonych, abyś ich z sideł szatańskich wybawiła,
Za upadających, abyś ich w dobrym podtrzymywała,
Za grzeszników, abyś im żal i łaskę spowiedzi wyjednała,
O wysłuchanie wszystkich próśb naszych.
WSPÓLNE PODZIĘKOWANIA
Za uzdrowionych z choroby,
dziękujemy Ci, Matko Nieustającej Pomocy,
Za pocieszonych w strapieniu,
Za ocalonych z rozpaczy,
Za wyzwolonych z mocy grzechu,
Za wysłuchanych w błaganiu,
Za litość nam okazaną,
Za miłość Twą macierzyńską,
Za dobroć Twą niezrównaną,
Za wszystkie łaski nam i innym wyświadczone.
WSPÓLNE PROŚBY
Maryjo, Matko Nieustającej Pomocy, która z taką czułością na nas spoglądasz, z dziecięcą ufnością spieszymy do Twych stóp z naszymi wspólnymi prośbami. Racz spojrzeć na nas łaskawie i wysłuchać naszych błagań, przyjdź nam z pomocą w wielorakich potrzebach naszych.
Wielka Matko Boża,
pomagaj nam nieustannie,
Matko nasza najlepsza,
Pośredniczko nasza u Boga,
Szafarko łask wszelkich,
Matko świętej wytrwałości,
Tronie Miłosierdzia Bożego,
Wszechmocy błagająca,
Poręko naszego zbawienia,
Pogromczyni mocy piekielnych,
Kotwico naszej nadziei,
Umocnienie słabych,
Ucieczko uciśnionych,
Żywicielko głodnych,
Opatrzności ubogich,
Cudowna Lekarko w chorobach,
Ratunku ginących grzeszników,
Nadziejo zrozpaczonych,
Patronko misji świętych,
Wychowawczyni powołań kapłańskich,
Mistrzyni życia duchowego,
Strażniczko czystości,
Opiekunko rodzin,
Czuła Matko sierot,
Zbawienie umierających,
Pani naszych losów,
Przewodniczko pewna do nieba,
Obrona nasza na Sądzie,
Wybawicielko z czyśćca.
W. Tyś naszą ucieczką, o Pani!
O. Pomocą w ucisku i smutku!
Módlmy się:
Panie Jezu Chryste, Ty dałeś nam Rodzicielkę swoją Maryję, której przesławny obraz czcią otaczamy, za Matkę nieustannie pomagać nam gotową, pozwól, prosimy, abyśmy ustawicznie Jej macierzyńskiej pomocy wzywając, zasłużyli doznawać owoców Twego odkupienia. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
Brakuje pewnych informacji o tym, gdzie i kiedy powstała ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Tej wiedzy dostarczają nam po części analiza artystyczna i laboratoryjna obrazu. Niektóre szacunki określają czas powstania już na XII wiek. Jednak badanie deski ikony metodą węgla C-14 i promieniami Rentgena wskazuje na okres czasu między 1325 a 1480 rokiem. Badanie to zostało przeprowadzone w trakcie przeprowadzania konserwacji ikony w Muzeum Watykańskim.
Analiza pigmentów wykazuje, że farby pochodzą z okresu po XVII wieku. Niemniej jednak nie należy odczytywać tego jako możliwej daty powstania ikony, ale jako dowód na to, że w tym okresie do obrazu domalowywano niektóre elementy. Tłumaczy to także syntezę elementów orientalnych i zachodnich, widocznych szczególnie w twarzy Matki Bożej. Przypuszczenia oparte na analizie artystycznej malowidła wskazują, że ikona mogła zostać namalowana w klasztorze Hilmadar na świętej górze Atos albo w Bizancjum. Stamtąd mogła trafić na Kretę. Istnieją bowiem przekazy z 1495 roku, mówiące, że na Krecie oddawano cześć cudownemu wizerunkowi Matki Bożej. Nie wiadomo, czy była to ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy, jednak na tej informacji ślad po cudownej, kreteńskiej ikonie się urywa. Pierwsza historyczna wzmianka o ikonie Matki Bożej Nieustającej Pomocy pojawia się cztery lata później, już w Rzymie.
Wkrótce pojawiają się przekazy o żyjącym w wieku XV kupcu kreteńskim, który wykupił lub wykradł ikonę z jednego ze wschodnich kościołów. Wracając drogą morską do Rzymu, w cudowny sposób uratował się z burzy, co przypisywał opatrznościowej interwencji Madonny z ikony. Na krótko przed śmiercią pozostawił obraz swojemu przyjacielowi z poleceniem oddania go do kościoła. Ten jednak nie wypełnił ostatniej woli zmarłego, gdyż ikona bardzo spodobała się jego żonie. Po pewnym czasie sześcioletniej dziewczynce z tej rodziny przyśniła się Matka Boża z życzeniem, by ikonę umieścić w kościele św. Mateusza Apostoła.
W wiekach XVI i XVII rozpowszechnia się w Rzymie kult do Matki Bożej Nieustającej Pomocy, nazywaną także Matką Bożą Niezawodnej Pomocy, Matką Bożą od św. Mateusza i Matką Bożą Cierpliwego Wspomożenia. W 1739 roku kościół św. Mateusza Apostoła, w którym znajduje się cudowna ikona z Matką Bożą Nieustającej Pomocy, przejęli augustianie z Irlandii.
W 1798 roku Francuzi pod wodzą marszałka Berthiera zdobyli Rzymu. Najeźdźcy wygnali z Rzymu papieża Piusa Vi, zniszczyli około 30-tu kościołów, w tym św. Mateusza i klasztor augustiański. Budynki zostały rozebrane, a cudowna ikona zostaje przeniesiona do kościoła św. Euzebiusza.
W 1819 zakon augustiański przeniósł się do kościoła Santa Maria in Posterula Ikonę MBNP umieszczono w bocznej kaplicy tego kościoła. Ponieważ w ołtarzu głównym znajdował się obraz Matki Bożej Łaskawej, powoli zapomniano o obrazie Nieustającej Pomocy.
W styczniu 1855 w Rzymie zaczyna działać zakon redemptorystów, który wykupuje dom Villa Caserta na via Merulana. W miejscu dawnego kościoła św. Mateusza powstaje nowy kościół ku czci Najświętszego Odkupiciela, dedykowany św. Alfonsowi Marii de Liguori. Pierwsza grupa mężczyzn rozpoczęła swój nowicjat w wigilię Bożego Narodzenia. Jednym z nich był Michał Marchi, który jako ministrant poznał o. Augustyna Orsetti (+ 1853). O. Orsetti był augustianem ze zburzonego klasztoru. Wielokrotnie wspominał Michałowi Marchiemu o zapomnianej ikonie Matki Bożej, mieszczącej się w bocznej kaplicy.
7 lutego 1863 – słynny jezuita, o. Francesco Blosi, w czasie kazania wspomina o ikonie Matki Bożej Nieustającej Pomocy, znajdującej się w dawnym kościele św. Mateusza Apostoła. Podekscytowani redemptoryści rozpoczynają poszukiwania obrazu.
Redemptorystów na ślad ikony naprowadził o. Michał Marchi. Przełożony generalny redemptorystów, o. Mikołaj Mauron (1855-1893), zwrócił się do Papieża Piusa IX z prośbą na przeniesienie ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy do nowo wybudowanego kościoła.
11 grudnia 1865 roku papież Pius IX udzielił zgody na prośbę o. Maurona notując: „Kardynał Prefekt Propagandy wezwie Przełożonego wspólnoty Matki Bożej z Posterula i przekaże mu, że jest naszym pragnieniem, aby obraz Najświętszej Maryi, do którego odnosi się ta prośba, został na nowo umieszczony pomiędzy Świętym Janem a Matką Bożą Większą. Redemptoryści powinni zastąpić ten obraz innym odpowiednim”.
Jak głosi tradycja, Ojciec Święty, który w dzieciństwie sam często modlił się przed ikoną, wyrzekł do o. Maurona te słowa: Uczyńcie ją znaną na całym świecie!
W styczniu 1866 r. ojcowie Michał Marchi i Ernest Bresciani otrzymali od augustianów w kościele Matki Bożej z Posterula ikonę Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Rozpoczęło się czyszczenie i odnawianie ikony. Zadanie to zostało powierzone polskiemu artyście malarzowi, Leopoldowi Nowotnemu.
26 kwietnia 1866 – oddano ikonę do kultu publicznego w kościele św. Alfonsa przy ulicy Merulana.
5 maja 1866 – Pius XI przybył do kościoła św. Alfonsa.
23 czerwca 1867 – odbyła się uroczysta koronacja ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy koronami papieskimi przez dziekana Kapituły Watykańskiej. Był to oficjalny akt uznania kultu Matki Bożej Nieustającej Pomocy, czczonej od ponad trzech i pół wieku.
Powstają liczne bractwa Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W 1867 nastąpiło połączenie bractw w jedno Arcybractwo Matki Bożej Nieustającej Pomocy i św. Alfonsa. Jego pierwszym członkiem został Pius IX, który jako pierwszy odwiedził obraz w nowej siedzibie.
W 1870 r. wojska włoskie walczące o zjednoczenie Italii zdobyły Rzym. Pojawiło się niebezpieczeństwo wywłaszczenia oo. Redemptorystów na via Merulana. Dzięki interwencjom żony ambasadora francuskiego przy królu włoskim, pani Noaville (z domu Świejkowskiej), w 1878 roku uzyskano korzystny wyrok, gwarantujący redemptorystom prawo własności domu i świątyni. W 1898 przebudowano fasady kościoła.
Od 1876 roku rozpoczyna się okres misji: kościółek oo. redemptorystów w Roxbury (Boston, USA) został poświęcony Matce Bożej Nieustającej Pomocy. W dalszym czasie powstało 2300 kopii wizerunku cudownej ikony.
W tym samym roku ustanowiono święto Błogosławionej Dziewicy Maryi pw. Nieustającej Pomocy wraz z czytaniami mszalnymi, własnym oficjum i modlitwami. Święto obchodzono w uroczystość poprzedzającą święto Jana Chrzciciela; zaś później wyznaczono dzień 27 czerwca jako ten, który poświęcony jest MBNP.
W 1927 r. w kościele św. Alfonsa w St. Louis (Missouri, USA), rozpoczęto nabożeństwa ku czci MBNP we wtorkowe wieczory. Zwyczaj ten rozprzestrzenił się z USA na cały świat, z czasem nabożeństwa organizowane były w różne dni tygodnia, a szczególnie w środę.
W 1990 roku ikonę umieszczono nad głównym ołtarzem kościoła. Przy tej okazji zauważono kiepski stan drewna i malowidła. Ikona została oddana do Muzeum Watykańskiego w celu przeprowadzenia gruntownych prac konserwatorskich. W trakcie renowacji zbadano drewno ikony promieniami Rentgena i metodą węgla C-14. Analiza wykazała, że deska ikony pochodzi z lat 1325-1480. Przeprowadzono również analizę pigmentów.
30 czerwca 1991 roku Jan Paweł II jako pierwszy papież odwiedził kościół św. Alfonsa przy via Merulana.
W 1995 roku przebudowano ołtarz główny, w którym znajduje się ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy.