Rozważania przy ołtarzach na Boże Ciało w naszej parafii.
CZWARTY OŁTARZ
Każdą Eucharystię celebrujemy w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego – w imię nierozdzielnej Trójcy. Jeden Bóg – jeden Ojciec wszystkich ludzi, w Eucharystii zanurza nas w Boskiej miłości, abyśmy i my miłowali braci – dzieci jednego Ojca. W Eucharystii Ojciec przekazuje nam tą samą, osobową Miłość (Ducha Świętego), którą obdarza swego Syna. Jest to zatem dar miłości nieskończonej, boskiej, relacyjnej, natchnionej przez Ducha i będącej Duchem. Jest to dar miłości objawionej na krzyżu. Tam sprawiedliwy Bóg ułaskawił nas wszystkich. W takiej miłości kryje się cała chwała Boga – całe Jego piękno. To doświadczenie jest nam dane w Komunii św. – wówczas jesteśmy „tam, gdzie jest Ojciec i Syn”, jesteśmy w życiu Trójcy, jesteśmy uczestnikami Boskiej natury. Nakarmieni taką miłością jesteśmy wezwani do budowania jedności między braćmi: „Mając życie od Ducha, do Ducha też się stosujmy” (Ga 5,25). Pozwólmy, aby Duch Święty wskrzesił w nas „miłość, radość, pokój, uprzejmość, dobroć, wierność, cierpliwość, łagodność, opanowanie” (Ga 5,22). W ten sposób właśnie będziemy rozszerzać wokół siebie chwałę Boga; ludzie będą „poznawać”, że Bóg naprawdę istnieje i jest Bogiem jedności. Mówiąc od innej strony: jesteśmy wezwani do odrzucenia tego, co nas rozdziela („strzeżmy się tego, co nas rozdziela”), co niszczy miłość wzajemną. Aby znów być konkretnym, wystarczy w takiej perspektywie odczytać hymn św. Pawła o miłości (1 Kor 13, 4nn). Wówczas dowiemy się, że tym, co nas rozdziela jest: interesowność, zazdrość, pycha, bezwstydność, egoizm, gniew, brak przebaczenia, niesprawiedliwość i kłamstwo.
Duchu święty, prosimy Cię przyjdź i daj nam dar mądrości, rozumu, rady, męstwa, wiedzy, bojaźni Bożej i pobożności.