Bogurodzica kiedyś i dzisiaj

Dwie pierwsze zwrotki to tzw. Bogurodzica właściwa. Powstała w XIII w. i jest tak stara, że prawdopodobnie rycerze śpiewający ją pod Grunwaldem nie rozumieli wszystkich użytych w niej słów. Tutaj zajmiemy się samym tłumaczeniem na język współczesny. Jest to bowiem utwór, którego czytanie i słuchanie wymaga intelektualnego i emocjonalnego wysiłku.


Bogurodzica dziewica, Bogiem sławiena Maryja,
U twego syna Gospodzina matko zwolena, Maryja!
Zyszczy nam, spuści nam.
Kyrieleison

Twego dziela Krzciciela, bożyce,
Usłysz głosy, napełni myśli człowiecze.
Słysz modlitwe, jąż nosimy,
Oddać raczy, jegoż prosimy:
A na świecie zbożny pobyt,
Po żywocie rajski przebyt.
Kyrieleison.

Matko Boża, panno umiłowana przez Boga, Maryjo,
U Twego syna, Pana, matko wybrana, Maryjo!
Pozyskaj nam, ześlij nam.
Panie, zmiłuj się!

Przez wzgląd na Jana Chrzciciela, synu Boży,
Wysłuchaj głosów, spełnij ludzkie pragnienia.
Wysłuchaj modlitwy, którą zanosimy,
I racz nam dać to, o co prosimy:
Na świecie pobożne życie,
Po żywocie przebywanie w raju.
Panie, zmiłuj się!


Jest to więc modlitwa do Maryi, Jezusa Chrystusa i Jana Chrzciciela, w której prosi się o wstawiennictwo Maryi oraz wznosi się prośby o pobożne życie i dostanie się do raju. 

Dlaczego “Bogurodzica” jest taka ważna? 

Bo jest to najstarsza utrwalona polska pieśń religijna i najstarszy zachowany polski tekst poetycki. Pamiętajmy, że w tamtych czasach pisano po łacinie, a ten utwór był napisany po polsku. Jest to więc jeden z najważniejszych zabytków języka polskiego. Stał się na tyle popularny, że zaczął pełnić rolę hymnu państwowego. Rycerze śpiewali Bogurodzicę przed bitwami.