W czasie Mszy św. w ostatni dzień listopada poświęcone zostały opłatki na stół wigilijny. Łamiąc się nimi składać będziemy sobie najlepsze życzenia. Są symbolem miłości i pojednania, jedności, również jedności rodziny parafialnej, ale także znakiem Jezusa obecnego w Eucharystii. Od 1 grudnia opłatki można otrzymać u pana kościelnego po Mszach świętych.
Tradycja łamania się opłatkiem wywodzi się od pierwszych chrześcijan, którzy po Mszy świętej łamali się przaśnym chlebem. W ten sposób podkreślali jedność swojej wspólnoty. Sama nazwa „opłatek” pochodzi z łaciny. „Oblatum” oznaczało „to, co ofiarowane”. Dzielenie się opłatkiem uważa się za typowo polski zwyczaj, ale występuje on też w krajach sąsiednich - na Słowacji, Białorusi czy Litwie.
Trudno precyzyjnie wskazać, kiedy opłatek stał się nieodłączną częścią naszej wigilijnej kolacji. Pierwsze źródła wskazują na koniec XVIII w. XIX w. to okres upowszechniania się tradycji dzielenia się opłatkiem podczas wigilii. Jednak nie na wszystkich ziemiach, bo np. na Pomorzu jeszcze w okresie międzywojennym w typowych gospodarstwach rolnych zwyczaj łamania się opłatkiem nie był zbyt znany.
